De Tapir

Zacht en wollig

  Een dot stug haar
op een smalle kruin

 een slurf om dingen mee te pakken
en weer te laten vallen

  Koning der Dieren
Heerser van de Jungle
Kind van God

Koning Zwijn

Verderfelijke varkens!
Uw roze krulstaarten fnuikend op uw gat
uw ronde neusgaten gevuld met natte modder
knollen in uw bek, herkauwende

Nee, dan koning Zwijn!
De slagtanden, fier gekruld als barokke ornamenten,
De stugge bruine haren,
rennen over de Veluwe

Baviaantjes

De blikkerende hoektanden steekt hij in de lucht
Hij komt van zijn rots
langzaam, zijn billen half voortslepend
Laat hij zich gelden in de groep
een alfa-mannetje
de baviaan

Niet de beslommeringen van de grote stad
maar die van de kale rotsen
de savanne
hij heerst over de vlakten
de echte koning van de jungle
de baviaan

Explosie van mezelf

Het begint te draaien
De wereld "turns around" terwijl ik loop
terwijl ik lig en terwijl ik sta staat hij stil

De zwaartekracht pakt mijn enkels
die breken onder die kracht
maar te sterk zijn voor
de troposfeer

want nu zit ik in de troposfeer als een deeltje
misschien van stof, misschien van onbenoemde massa
als een kernfusie van Guevara en het gaat niet over

Mijn ogen springen uit elkaar en de oren gaan mee
en het haar wordt de ruimte in geslingerd en slingert zich
om de aarde heen als de ring van saturnus

Boem! Ik explodeer

Deze Nacht

Geen geritsel
geen geluid
geen enkele beweging in de lucht
deze nacht

Geen donkere maan
maar een lichte volle
een schijf van goud aan de hemel
deze nacht

Er is niemand anders dan jij en ik
jij en ik zijn de bewoners
van deze grote duistere kamer
deze nacht

De Paarse Dag

De zon is weer opgekomen
een spleet tussen de donkere gordijn straalt licht
mijn ogen knijpen zich dicht

Ik maak me op om op te staan
Ik kijk naar buiten en zie de zon nu hoger aan de hemel
ik ga zitten op het balkon en kijk naar beneden

Oester van Jan-Kees

Een verdorvenheid zoals die alleen
nog in Azië bestaat
sluiert zich over de stad en de Nieuwmarkt

Verdrongen van enige compassie
staat menig Chinees nakend
in zijn blote, gele gat

Soms zou ik willen dat ik een stoel
tegen de Chinees kon gooien
opdat men weet dat ik besta

Ik besta
doch slechts als een expressie van mijzelf

Mademoiselle (Sonnet)

Schoonheid die zich snel ontsluiert
Donkere haren die op haar schouder liggen
Haar beweging zo uniek als ze gaat zitten
Ze is zo energiek mooi wanneer ze luiert

Langzaam treedt ze op mij af maar ze zwijgt
Haar witte tanden bijten op de gewelfde lip
Het moment moest komen en het moment is dit
De parfum als ze zich naast me neervlijt

Onzuiver is de kans die werd gegrepen
Het had kunnen gebeuren toen ze even naast me zat
Gelukkig, omdat ze er heeft gezeten

Het is geen mijl in de buurt van waar ik voor bad
Maar toch, nadat het mij was gegeven
Miste ik pas de liefde, die ik niet had

Violette Tegel (Street Art)

Een violette tegel

Tussen de bruine bakstenen

een baken van een ongebruikelijke kleur

de verf is nog nat en glanst

Druppelt langzaam naar beneden

Heel traag tot het de stoep raakt

Ik kijk naar het portret in violet

Meer dan oneindig

Ik zit op een bank vol scheuren en met bekleding
die verkleurd is van jaren bij het raam te hebben gestaan
en iedereen kijkt niet naar mij maar naar iets anders
ik kijk naar het glas in mijn handen dat leeg is en ik wil het niet neerzetten
ik hou het vast en kijk naar het scherm van een televisie
ik zie een videoclip maar het geluid staat uit
en mensen praten over dingen die ik niet kan horen
en mensen praten over dingen die ik niet wil horen

ik sta op en ga naar een lege slaapkamer van het huis
die klein is en volgezet met spullen die er niet horen
en het glas zet ik op de grond en ik ga zitten op het grote tweepersoonsbed
het raam staat open, het is koud buiten

ik drink mijn glas leeg

ik lig op bed en stop met denken over de geluiden
ik hoor toch hoe mensen weggaan en hoe het geluid verstomd
gelach afgewisseld door harde stemmen
de zon komt op en de stralen kruipen door het raam naar binnen
en slaan zich als slingerplanten om mijn gezicht
en ik sluit mijn ogen en hoor niets meer

Empire State of Mind

Ellis Island als in mijn dromen
een robuuste boot vol verdwaasde Europeanen

Welkom in de stad van de mogelijkheden
het zwarte water slaat tegen de boot

Het beeld met de fakkel in haar handen
kijkt de toekomst in, wij kijken omhoog

Ik volg de blik van het beeld en zie het verleden
achter de rug van het beeld: de toekomst

Televisie

Beelden zijn woorden
de woorden ter illustratie
van het zien

Beelden zijn snel
en fel
en flikkerend
mijn ogen zijn vierkant

Het grote oog kijkt mij in de ogen
het oog spreekt

West

de gebouwen zijn veredelde grotten
bieden ons een gevoel van veiligheid
het eten vult onze magen slechts tijdelijk
slechts tijdelijk lopen we rond en op zoek
naar wat we kwijt raakten
verdwalen we

maar de dwaling is zo schitterend
ik omarm de dwaling
ik wil op pad
niet voor eeuwig in de grot blijven

Wit

Spierblank landschap
een zwarte hemel met kristallen
kijkt om zich heen
ik kijk omhoog en kijk om me heen

Aan de bladeren hangen diamanten van transparent blauw
het water is grijs als de kleur van ijsbergen

De zon is kleiner maar lichter en feller
en kouder en sneller en de wereld is van ijs