Meer dan oneindig

Ik zit op een bank vol scheuren en met bekleding
die verkleurd is van jaren bij het raam te hebben gestaan
en iedereen kijkt niet naar mij maar naar iets anders
ik kijk naar het glas in mijn handen dat leeg is en ik wil het niet neerzetten
ik hou het vast en kijk naar het scherm van een televisie
ik zie een videoclip maar het geluid staat uit
en mensen praten over dingen die ik niet kan horen
en mensen praten over dingen die ik niet wil horen

ik sta op en ga naar een lege slaapkamer van het huis
die klein is en volgezet met spullen die er niet horen
en het glas zet ik op de grond en ik ga zitten op het grote tweepersoonsbed
het raam staat open, het is koud buiten

ik drink mijn glas leeg

ik lig op bed en stop met denken over de geluiden
ik hoor toch hoe mensen weggaan en hoe het geluid verstomd
gelach afgewisseld door harde stemmen
de zon komt op en de stralen kruipen door het raam naar binnen
en slaan zich als slingerplanten om mijn gezicht
en ik sluit mijn ogen en hoor niets meer