Mademoiselle (Sonnet)

Schoonheid die zich snel ontsluiert
Donkere haren die op haar schouder liggen
Haar beweging zo uniek als ze gaat zitten
Ze is zo energiek mooi wanneer ze luiert

Langzaam treedt ze op mij af maar ze zwijgt
Haar witte tanden bijten op de gewelfde lip
Het moment moest komen en het moment is dit
De parfum als ze zich naast me neervlijt

Onzuiver is de kans die werd gegrepen
Het had kunnen gebeuren toen ze even naast me zat
Gelukkig, omdat ze er heeft gezeten

Het is geen mijl in de buurt van waar ik voor bad
Maar toch, nadat het mij was gegeven
Miste ik pas de liefde, die ik niet had