Oogzwadder
Twijfelgeval
Er wordt gesproken
Aarzelende lippen rukken aan mijn haren
De muziek die niemand hoort
Niet weer
Niet weer deze draaiende kolken
Ik verdwaal in het rechte pad
Knarsende knarren staren
Vanonder hun kappen glimmen de ogen
De kolken vloeiend oogwit
Het pad !
Maar het wordt een kikker en springt
Net als ik.
De mensen houden van mij
Zij verlangen naar mij
Zij adoreren mij
"doe nog eens een kunstje"
Verachting voor mijn eigen wezen
Ik huil
En spuug ogen
Er wordt gesproken
Aarzelende lippen rukken aan mijn haren
De muziek die niemand hoort
Niet weer
Niet weer deze draaiende kolken
Ik verdwaal in het rechte pad
Knarsende knarren staren
Vanonder hun kappen glimmen de ogen
De kolken vloeiend oogwit
Het pad !
Maar het wordt een kikker en springt
Net als ik.
De mensen houden van mij
Zij verlangen naar mij
Zij adoreren mij
"doe nog eens een kunstje"
Verachting voor mijn eigen wezen
Ik huil
En spuug ogen
posted by Murugandi at 3:30 AM
3 Comments:
Ondanks tegengeluiden van de auteur zelve zou ik toch graag de vergelijking tussen dit gedicht en een 1.5 liter pak volle melk willen trekken: lekker rijk, met veel calorieën en elke voedingsstof die je je maar kunt wensen. Kortom, een totaalpakket.
ik veracht het twijfelgeval
huil om de werkelijkheid
en spuw dan op mijzelf
wat een gelul van noorderhoer en misterj zeg.
Zeg gewoon dat het een kankervet gedicht is, zoals de zovele verzen uit de hersenkwab van Prins Murugandi.
Hrluk met een M van Murugandi.
Post a Comment
<< Home