De verontwaardigde mathematicus

600
Zeshonderd
Zes Honderd
"6 Honderd"
"ZES honderd!"
Werkelijk waar, zeshonderd man
Zeshonderd man zijn daar en daar gestorven

.
Maar slechts de krantenkop
"Honderden Doden" zonk door tot in de diepten van zijn geest
Het overweldigende woord
Honderden.
.
"Honderden".

En dat terwijl 600 toch ook echt een veelvoud van honderd is!

De toren van Ryan Babel

Een knijper op zijn neus
Een ventje dat zich waant een reus
Pionnen opgestapeld op zijn haren
Probeert hij via het oranje zijn kennis te vergaren
Stokken in zijn opgezwollen hand
Slaat hij een ieder, schreeuwende dat hij je maakt van kant
Ach een lieve jongen dat is het wel
Armzalig opgefokt als een groeiend gezwel
Onze lieve heer kijkt van boven op zijn kruin
Om op een bepaalde dag deze gek te slaan tot puin

Electrische stoel

Bordkarton
Grote stukken die ik in mijn reet douw
Dankuwel

Pornstar

De penis in mijn hand
Is aan de grote kant


Geïnspireerd door "Madurodam":

De kroketten in het resteaurant
Zijn aan de kleine kant

Een dagje naar het strand

Op zondag
Eet ik weleens andijvie

Ode aan Mao

Een vonk van Liefde
Een zee van Haat




Dit prachtige gedicht schreef ooit Jay de Bay, in een tijdperk waarin niet alleen De Nooyster maar ook Murugandi in extase verkeerde.

Groot, zoet en sappig

Verborgen bij mijn ruit
staat het goudgele
van jouw konijnenvacht
vreemd maar breed
als de hemel
want, jij bent het licht
want, ken jij niet het fruit?

De smaak is zo sappig
zo zoet en zoet
en ze zijn zo groot
zo groot als smaragden

Kom, eet ze met mij
gewoon hier, op de veranda
de opaal is een druif
een smaragd
tis het om het even
hier kent men geen nijd
gehoon hoort niet hier

Kom, laat de zee voor wat ze is,
is ze gewoon dat
breed en gedwee
Ja, vertrouw me
mijn bedoeling is goed
deze smaak is zo lekker
zo groot, zo sappig, zo zoet

Het verloren rijk

Knoestige bomen verfijnd tot in de worteltakken
Een beekje van slissend speeksel
Fladderdieren dringen zich op aan de warme stralen van het licht
De geur van stuivende bloemen

Controlekamers turen over de blokken beton
Zendmasten met electriciteitsdraden vervoeren onzin door de kabels
Windturbines versnipperen de lucht
Energie gaat niet verloren

Fijn duinzand dat gedwee over de gele bobbels reist
Een avonturier van zandkorrels
Kevertjes kruipen gezellig weg onder de schaarse begroeïng
De waan van een schitterende scarabee
De torens van korrels in het machtige Egypte

Alles opzijschuivende kerncentrales
Giftige dampen die het omringende leven verstikken
Bolwerken gebouwd op de ondergang van al wat een organisme genoemd kan worden
En mag worden
Want de mens denkt goed na
Voordat zij al het schone vernietigt

Gekke jongen, zeg

Een jongetje dat zijn vingers natelt
De driepoot waar hij op zit, gesneden uit oude verhalen

als een melaatse werd hij gemeden
niet vanwege zijn aandoening
maar vanwege de idealistische held

De zee waarin hij zich bevindt
is niet die oneindige van grootse trots en faam
Nee het is een opblaasbaar zwembadje vol schaamte voor het goede

hahaha, gelach is niet zijn natuurlijke deel
geen trapje tot een ontlaakbaar geraamte
van grootse trots en faam

opgesloten in zichzelf komt hij telkens aarzelend naar buiten
maar harde klappen die hij krijgt van de buitenwereld die hij ziet
doen hem snel weer terugduiken naar het vertrouwde
in zijn wereld die de vrijheid wegneemt en waar hij meent de mooie kleuren wél te kunnen zien

hahaha, murugandi spreekt als een wijze Fenghuang
wanneer hij deze woorden zegt
in de lente kunnen de ongehoorden
slechts duiken voor de vliegende pauw
die ook een driepoot overvleugelt

Het geel en rood van de gevederde ogen
Alweer een veronderstelling
want is een pauw wel geel en rood
en niet rood en geel?


hahaha, gelach is niet zijn natuurlijke deel!

Hully Gully

Mijn cropte was rond
ik ben geen scarabee
in men's gedachten
van de hen
tot de konijn
ben ik een smaragd

ik ben slechts een buffalo bill
ik wilde alleen meer de weg naar het postkantoor weten!

Venijn het Konijn

Alweer zag ik je staan
met je zachte huid
de witte vacht
die zich alweer
uitstrekte naar de hemel
en het
konijnenhok

je was een konijn
niet zo'n dikke voor kerst
ook geen slanke haas
maar een konijn in hart en nieren
mooi als een hert
trouw als mieren
nooit bang in je hart
maar ook nooit arrogant

Daar waar je nu staat
wil ik ook staan
voor jou zou ik ook
in rook willen opgaan
De scherpe tanden van je gelaat
ze doen me zuchten
van hier tot
aan de straat van Magalhaen
ik beloof je,
ik zal niet vluchten

jij zal altijd zijn
venijn,
mijn knuffelkonijn

Het afwijzen van meesterwerken

Ik zal u een verhaal vertellen over twee mannen o zo fier
Zij schreven en schreven en schreven toen gedichten
Het scheen dat zij werden bespied door een zeer nauwe kier
Het moest er eens van komen, ja zij zouden zwichten

Zwichten voor het feit dat zij talent hadden om te pompen
In hun achterhoofd oude mannen in hun klompen
Dansend op de muziek van het oude verleden
En al zwetend in de huiskamer literaire goudmijnen aan het smeden

Deze twee knapen die zich waanden in het oude woud
Een woud van talenten als Vestdijk, Vinkenoog en Vondel
Stuurden hun verzinsels in, wat later slechts geschikt bleek als brandhout
De "jurie" voer heen met hun prachtige gedichten in een klassieke gondel

Zij huilden uit en waanden zich te slecht voor deze aardbol
Het feit dat de manuscripten weggelegd werden in een donker hol
Zegt al genoeg over de geestelijke toestand waarin men verkeerde
Totdat een aantal jaar later één van beiden bwoys uit zijn bed opveerde

Gedroomd had hij succes was daar
Hij stuurde in en bleef maar hopen
Zij werden samen betiteld als "Geweldenaar"
Beroemd en wel bleek de bundel wonderwel te verkopen



Ik zeg nog één ding:
BEDANKT GEKOOIDE ROOS
Zie nu ons talent en waar het allemaal om ging
Ga heen en verstop u vol schaamte in een kleine doos (als ware u een bolleboos)

Egels in de Zee

Lopend over het strand denk ik aan een bonobo
die lekker op een tak
in een zompig Afrika
zich klaarmaakt
voor de volgende geweldloze verzoening

De zee is mooi,
gezien door de ogen van een egel als ik
die als een baal hooi
met goud en zilveren hoofdtooi
straffen uitzit in de lik

Oja, de gekooide roos,
die houden niet van rijm
dat is natuurlijk te ouderwets,
en wellicht niet zweverig genoeg

Mijn excuses voor dit.

Aan de redactie van de Gekooide Roos, en met name aan Bies van Ede, die man die ook griezelboekjes schrijft voor kinderen

Een voorbeeld van een DKG-gedicht:

Lang verscheurd door zoete adem
in een kast van verlangens
die openstaat.
Nooit meer zou ik iets doen
zoals een oude stofjas
het had gedaan

Mijn haren doorweekt van passie
en ik ben een chimpansee,
die, getergt door zijn nobele
wildernis
slingerend van tak naar tak,
zich opheft naar de hemel,
blauw als een scarabee van de zee,
verlangt naar dat deel
dat de dood bij hem heeft weggehaald
als een tumor
in zijn rechterteen

Is dit sentimenteel genoeg?