Misselijke dwang

Geef (je) over !

Vanwaar die glimlach?

Is het soms grappig dat ik gedichten schrijf?
ben ik daarom een "homo"
zoniet een mietje
prefereer jij de echte kerels zoals die
door Mart Smeets en kornuiten
plachten bezongen te worden
op schaatsbanen?

Nee toch zeker?
Ik ben toch geen
baby
met grote teugen
sabbelend op zijn speen
omdat hij nog niet kan drinken uit een beker

Nee?
Dus je bent het met mee eens
dat "a man must do what he has to do"?
of maakt jou dat moe
luister je liever naar Mart Smeets
die opgeblazen winterpeen?

Oogzwadder

Twijfelgeval
Er wordt gesproken
Aarzelende lippen rukken aan mijn haren
De muziek die niemand hoort
Niet weer
Niet weer deze draaiende kolken
Ik verdwaal in het rechte pad
Knarsende knarren staren
Vanonder hun kappen glimmen de ogen
De kolken vloeiend oogwit
Het pad !
Maar het wordt een kikker en springt

Net als ik.

De mensen houden van mij
Zij verlangen naar mij
Zij adoreren mij
"doe nog eens een kunstje"

Verachting voor mijn eigen wezen
Ik huil
En spuug ogen

Guest-appearance by "The Nooijster"

Fantaplant

Oh, fanta-, fantaplant
Doorstaat van tijd de tand
In het bos der zeven wouden
Het vloeibare goude

Oh, fristi-chocoboom
Groot, statig, sterk en vroom
In de zee der achttien meren
Godverdomme ik zal je leren

Oh, kanker-, kankerkind!
Met om je nek dat stomme lint
Op de berg der negen heuvels
Speur je elke dag naar treufels

Oh, tering, klotezooi
Gevangen in een kooi!
In het graf der twintig kelders
Ben ik toch liever hier dan elders

Oh, Hansje, Hans Kazan
Dansend in een pan
In de geul der dertig grachten
Kan hij zo naar kazen smachten


Nu is het te ver gegaan
Te lang op mijn hoofd gestaan
Al het bloed gaat naar mijn oor
Ik heb er toch geen kracht meer voor


December

Ik vertel twee mensen
Dat wat ik drie zou zeggen
Wat
Dat ik gister zat
Met een mat onder mijn gat

Maar jij
Foeilelijk schepsel
Met je natte lange haren
Articulerend met getuite lippen
En ook je diepe frons

Een klap voor je kop kun je krijgen

The Nooijster

Kieskeurig

! ! !
?

!!!
!!!!
!!!!!
!!!!!!

"crescendo maistro!"
! Maistro !
!Pizza! maistro!
Maistriza kala pasta pizza

!! Pasta
!!! Pizza
!!!! Maistro
!!! Pizza
!! Pasta

Pizeuse
Pasta
"!!"
"!!!"

Ik schreeuw het uit

?
!!!

Lepelaars

Witte scheuren scheren over de plassen
Gespetter wisselt in zijn vele gedaantes
Kleine eencelligen leven onder het oppervlak
Lepelvormen genieten van hun maaltijdbord
Modderkleur mengt makkelijk
De krioelende zichten omsluiten mijn gelukkige snavel
Tantaluskwelling o zo schoon

Het Voskensliedt IV

Hetgeen dat ik daar deed was stout
en u kan het toch weten
Toch laat het mij volkomen koud
ik kwam niet om te keten!

Ik kwam voor die bananen
en die heb 'k dan ook nu
'K verlaat nu de platanen,
ik weet, het is wat cru!

Ik ging voort naar het Apenland
met mijn edel geschenk

Maar daar was juist iets aan de hand,
is dit wat ik denk?

Want daar stond een bananenmand
van een zekere Henk!

Het Voskensliedt III (Lyriek van een nachtdier)

Zoals ik eerder tegen u zei
Sloeg 'k de vos met mijn vuist
maar oordeelt nou niet over mij
want wat ik deed was juist

Terwijl Van Staap daar lekker lag
bevangen door een flauwte
Deed ik dat wat ik niet mag
van strenge Vos-herauten

Ik pakte de bananentros
en nam het met mij mee

Ik stapte over de dode vos
zo van "hupsakee!"

Ik plukte nog wat lentemos
en betrad toen de Allee

Eenzaam

Een uiloogig vormsel
Tollend in de ronte
Slaat het kraters met zijn vuistjes
En wanneer het dan zijn vleugels
Met een glad geluid ontvouwt
Weet men
"Satan heeft geen zin meer"

Slaapstoornis en Kotsneigingen

De overal omheendraaiende woorden
Ovaal van vorm
Zijn ook de eieren die wij niet meer eten kunnen
Kurkdroog is de doordrenkte wijnkeel
Van het verlangen naar een heldenrol
En als wij nou een treurwilg waren
De groene vochtige haren druipen leeg
Druppels zouden de zanderige pijpleidingen vullen
Verraderlijk plakkerig is de geest van de mensheid
Zichzelf keer op keer trachtend te verrassen

Het Voskensliedt II

Ik talmde niet en vroeg terstonds
"Geef mij zo'n banaan, Van Staap
'tis niet voor mijn Lepra-fonds
maar voor zo'n vieze aap."

"Mijn vossenoor slaat op als roe,
ge spreekt over bavianen."
En ook nog voegde Van Staap toe:
"Maar steelt niet mijn bananen!"

"Ze waren van mijn moedervos
en die was nogal vroom"

"Zij was geen domme laad-en-los
soms was het haast een droom."

Plots schoot mijn linkerhandje los,
Van Staap was juist wat loom.

Sonnet Retteket (of Het Voskensliedt)

Laatst liep ik door het berkenbos
Al waar ik geen bananen
voor vieze bavianen
slechts plakkerig lentemos

kon vinden in de platanen
het was gegeten door een vos
die liep daar nam'lijk los
slechts geroerd door tranen

Het dier heette geen Reinaert
was niet zo'n sluwe knaap

Het heette naar een paard
een zekere Van Staap

Die kende ik nog uit Blauwbaard
daarin speelde hij Sint Jaap