Koning Zwijn

Verderfelijke varkens!
Uw roze krulstaarten fnuikend op uw gat
uw ronde neusgaten gevuld met natte modder
knollen in uw bek, herkauwende

Nee, dan koning Zwijn!
De slagtanden, fier gekruld als barokke ornamenten,
De stugge bruine haren,
rennen over de Veluwe

Baviaantjes

De blikkerende hoektanden steekt hij in de lucht
Hij komt van zijn rots
langzaam, zijn billen half voortslepend
Laat hij zich gelden in de groep
een alfa-mannetje
de baviaan

Niet de beslommeringen van de grote stad
maar die van de kale rotsen
de savanne
hij heerst over de vlakten
de echte koning van de jungle
de baviaan

Explosie van mezelf

Het begint te draaien
De wereld "turns around" terwijl ik loop
terwijl ik lig en terwijl ik sta staat hij stil

De zwaartekracht pakt mijn enkels
die breken onder die kracht
maar te sterk zijn voor
de troposfeer

want nu zit ik in de troposfeer als een deeltje
misschien van stof, misschien van onbenoemde massa
als een kernfusie van Guevara en het gaat niet over

Mijn ogen springen uit elkaar en de oren gaan mee
en het haar wordt de ruimte in geslingerd en slingert zich
om de aarde heen als de ring van saturnus

Boem! Ik explodeer